Zapraszamy na Podwieczorek Pod Zegarem

PROWADZĄCY: Marta Syposz

 

 

oraz  Anna Fułek,

 

 

Iza Balicka,

 

 

Sara Wiktorowska
 

 

 

Obsługa fotograficzna:

 

Natalia RANI Junik

 

PROGRAM SPOTKANIA:  

1.    Bartosz Grygorcewicz
wykład - „Solidarność na Ziemi Ząbkowickiej"

 

 

 

Bartosz Grygorcewicz - historyk, archiwista, pracownik Archiwum Państwowego we Wrocławiu o/ w Kamieńcu Ząbkowickim. Autor książki ''Oblicza przeszłości. Zarys dziejów Ząbkowic Śląskich w latach 1945-1948'', Współautor monografii Gór Sowich - „W cieniu Wielkiej Sowy”, polsko-czeskiej syntezy dziejów Ziemi Kłodzkiej „Ziemia Kłodzka. Historia regionu /Kladsko. Dějiny regionu”, a także kilkunastu artykułów dotyczących powojennych dziejów Śląska 13.01.2010 r. obronił pomyślnie pracę doktorską o powojennej historii przemysłu włókienniczego
w obrębie Gór Sowich uzyskując tytuł doktora nauk humanistycznych.
 

2.  Magdalena Wąż  -  wykonanie polskiego hymnu wolności - „MURY” z repertuaru Jacka Kaczmarskiego

Magdalena Wąż - uczennica pierwszej klasy Publicznego Gimnazjum nr 1 w Ząbkowicach Śląskich. Od dziecięcych lat żywo była zainteresowana muzyką i śpiewem. Uczęszczała na zajęcia muzyczne do Ząbkowickiego Ośrodka Kultury,  jest członkiem  zespołu Santo, który zbiera charytatywnie fundusze na rzecz dzieci chorych i potrzebujących. Bardzo interesuje się teatrem, dlatego obecnie uczestniczy w projekcie "Pokochaj sztukę - sprawdź czy potrafisz" realizowany w ramach ogólnopolskiego konkursu grantowego - Równać szansę 2010. Jest uczestniczką i laureatką wielu konkursów piosenki, także międzynarodowych. Uprawia kilka dyscyplin sportowych, między innymi siatkówkę, pływanie i jazdę na nartach.

3. Marek Schwarc
    wykład - „Historia powstania filmu o Stoczni Gdańskiej”

 

 

Marek Szwarc - pseud. "Schwartz" - projektant, fotograf, kompozytor, producent telewizyjny, autor scenariuszy i muzyki do około 200 produkcji oraz programów TV. Założyciel Studia Schwartz. W latach 90. XX fotografował konflikty w krajach byłej Jugosławii dla belgijskiej i holenderskiej prasy. Od 1999 roku porzucił fotografowanie na rzecz pracy z grafiką i animacją, a później także i muzyką. Jest autorem wielu logotypów dla takich instytucji jak Ministerstwo Rolnictwa, Telewizja Polska, Polsat Sport, Cyfrowy Polsat, Radio ZET oraz festiwalów w Sopocie i Opolu. Opracował miedzy innymi animowaną scenografię dla Jean-Michela Jarre'a w Stoczni Gdańskiej podczas koncertu Przestrzeń Wolności 2005.Jest laureatem wielu nagród w mediach, m.in. Animago, Złote Orły czy NIPTEL. Jest także zaangażowany w niezależną działalność artystyczną.


4.  Magdalena Wąż -  wykonanie utworu „ZDUMIENIE” Piotra Rubika

 

 

5. Wystawa – „Współczesne malarstwo polskie” Jerzy Duda–Gracz, Franciszek Starowiejski, Zdzisław Beksiński

wprowadzenie – Edyta Patro pracownik Muzeum w Wałbrzychu

 

Jerzy Duda-Gracz – urodził się 20 marca 1941 w Częstochowie, polski malarz, rysownik, scenograf, pedagog. Ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Częstochowie a następnie Wydział Grafiki filii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, gdzie otrzymał dyplom w 1968 roku. Tam też wykładał do roku 1982.
W latach 1992−2001 wykładał w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, a później, aż do śmierci, pracował na stanowisku profesora na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Zmarł na atak serca 5 listopada 2004, podczas wieczornej drzemki w trakcie pleneru malarskiego w Łagowie. Każdy obraz Dudy-Gracza oznaczony jest numerem i datą. Artysta tłumaczył, że ta dokumentacja miała być początkowo czynnikiem dyscyplinującym młodego malarza. Po latach okazało się to bardzo przydatne w tropieniu falsyfikatów.Sam artysta tak mówił o swojej sztuce: „maluję świat, który odchodzi, umiera, gdzie więcej jest snu, zdarzeń z dzieciństwa, świat w pejzażu przedindustrialnym. Na moich obrazach nie ma drutów telefonicznych, kabli, anten satelitarnych, samochodów, samolotów - tego wszystkiego, co zaprowadzi człowieka z powrotem na drzewo, jeżeli nadal będzie się tak intensywnie rozwijał pod tym względem" ; „Maluję to, co mi w duszy gra; im bardziej człowiek pierniczeje, tym lepiej wie, że odchodzi, a z nim cały ten świat. Z upływem czasu rodzi się czułość
i tęsknota za tym, co bezpowrotne".

Do najbardziej znanych prac zalicza się m.in.:
•    Pamięci ojca
•    List na zachód
•    Jeźdźcy Apokalipsy czyli Fucha
•    Kalendarz polski
•    Wigilia

 

 

 

 

Franciszek Andrzej Bobola Biberstein-Starowieyski - pseud. Jan Byk ur. 8 lipca 1930 w Bratkówce koło Krosna, zm. 23 lutego 2009 w Warszawie) – polski grafik, malarz, rysownik i scenograf; jeden z największych kolekcjonerów dzieł sztuki w Polsce. Pochodził z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się herbem Biberstein. Brat księdza Marka Starowieyskiego. W latach 1949-1952 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Wojciecha Weissa i Adama Marczyńskiego a następnie w ASP w Warszawie u Michała Byliny, gdzie uzyskał dyplom w 1955. Popularność zyskał w latach 60. serią plakatów teatralnych i filmowych. Zajmował się malarstwem, plakatem, grafiką użytkową, scenografią teatralną i telewizyjną. Był twórcą tzw. teatru rysowania. Jego malarstwo cechowały fascynacja ciałem kobiecym o rubensowskich kształtach, zmysłowością oraz refleksja nad przemijaniem i śmiercią. Wielokrotnie wystawiał w galeriach i muzeach w Polsce oraz Austrii, Belgii, Francji, Holandii, w Kanadzie, Szwajcarii, USA, we Włoszech i in. Był laureatem wielu nagród, m.in.: Grand Prix na Biennale Sztuki Współczesnej w Saô Paulo (1973), Grand Prix za plakat filmowy na festiwalu w Cannes (1974), Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu w Paryżu (1975), Annual Key Award gazety Hollywood Reporter (1975-1976), nagrody na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie i na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago (1979-1982).
Zmarł 23 lutego 2009 w wieku 79 lat. Został pochowany na cmentarzu w podwarszawskich Laskach.

Zdzisław Beksiński (ur. 24 lutego 1929 w Sanoku, zm. 21 lutego 2005 w Warszawie) – polski malarz, rzeźbiarz, fotografik, rysownik i artysta posługujący się grafiką komputerową. Rodzina Beksińskiego związana była z Sanokiem od kilku pokoleń. Jeden z przodków malarza, Mateusz był założycielem w roku 1832 Zakładów Kotlarskich, które dały początek późniejszej fabryce wagonów i autobusów w Sanoku. W czasie wojny uczęszczał do sanockiej szkoły handlowej "Polnische Offentliche Handelsschule", jednocześnie pobierając edukację w tajnym gimnazjum. Uczył się wówczas także gry na fortepianie. Zdał maturę w 1947 roku, w klasie o profilu matematyczno-fizycznym Gimnazjum Męskiego w Sanoku, i rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Od 1959 roku do początku lat 70. pracował jako stylista, określany wówczas jako plastyk w Dziale Głównego Konstruktora Sanockiej Fabryki Autobusów "Autosan", założonej przez Mateusza Beksińskiego, pradziada artysty. Opracował tam stylistykę takich prototypowych autobusów i mikrobusów jak: SFW-1 Sanok, SFA-2, SFA-3, SFA-4 Alfa (1964) i SFA-21. Tworzone przez niego projekty wyróżniały się m.in. nowatorską stylizacją, przeszkleniem oraz wprowadzaniem rozwiązań ergonomicznych. Ostatecznie Beksińscy zdecydowali się opuścić Sanok latem 1977 roku, po decyzji władz miasta o rozbiórce rodzinnego domu Beksińskich. Twórca wraz z żoną i synem przeniósł się do Warszawy i tam mieszkał przez resztę życia. Jako młody artysta zajmował się fotografią, w której szybko zyskał sobie sławę w środowisku, wygrywając szereg konkursów międzynarodowych. Dorobek fotograficzny Zdzisława Beksińskiego ukazuje artystę niezwykle dynamicznego, poszukującego własnego sposobu wypowiedzi i silnej ekspresji. Przechodził od kpiny z socrealizmu, poprzez quasi-reportaże, różnego rodzaju eksperymenty formalne, szukanie ciekawych i zróżnicowanych faktur, aż do dzieł bliskich surrealizmowi czy ekspresjonizmowi.Następną formą wyrazu była dla młodego Beksińskiego rzeźba. Była to rzeźba czysto abstrakcyjna, wykonywana głównie z metalu, drutu i blachy. Powstały wówczas reliefy i maski, które można zobaczyć w Muzeum we Wrocławiu. Twórczość ta uczyniła Beksińskiego znanym i cenionym wśród establishmentu awangardowej krytyki. Po pewnym czasie Beksiński przeszedł jednak do następnej formy wyrazu, jaką był rysunek. Jego rysunki były najpierw na pół abstrakcyjne. Potem przeszedł do czystej figuracji o pełnej erotyki, sadyzmu i masochizmu atmosferze. Beksiński w swych rysunkach "pastwił" się nad żywą osobą, deformując jej ciało i ukazując ją często w trakcie kopulacji, związaną i zniewoloną. Prawdziwą sławę zyskał dopiero około 1964 roku, gdy zaczął malować. Zdecydowanie zerwał wówczas z awangardą i w pełni oddał się malarstwu fantastycznemu, wizjonerskiemu, figuratywnemu, starannie malowanemu farbą olejną na płycie pilśniowej. Nigdy nie dawał swoim obrazom tytułów, uznając, że każdy widz może je interpretować w dowolny sposób. Pierwszy okres tego malarstwa, pod wpływem mistycyzmu wschodniego, któremu wówczas Beksiński hołdował, był pełen symboli, tajemniczych treści i katastroficznej, pełnej grozy atmosfery.
W 1977 roku przeprowadził się do Warszawy, ciesząc się coraz większym uznaniem publiczności i spotykając się z coraz bardziej zaciętą krytyką dawnych sprzymierzeńców. Beksiński został zamordowany w swoim mieszkaniu w Warszawie w nocy z 21 lutego 2005 na 22 lutego 2005 roku, na kilka dni przed swoimi 76. urodzinami. Zabójcą okazał się 19-latek z Wołomina, którego ojciec, matka, siostry, a także on sam od lat pracowali dla artysty, zajmując się dokonywaniem drobnych napraw i sprzątaniem.

6.  Magdalena Wąż -  wykonanie utworów – „Kto wie czy za rogiem” gruppy De Su  „Pada śnieg” Edyty Górniak/Krzysztofa Antkowiaka w aranżacji Hani Stach
                                                              
7. Występ grupy – „MOONWALKERS” Błażej Sobala, Wojtek Bałwako, Bartek Andruszewski wykonanie utworów:  Kolęda dwóch serc – Piaseczny/Lampert/Badach/Szcześniak  Ignorant – MOONWALKERS

 

 

 

 

MOONWALKERS – grupa, w szeregach, której przewinęło się około 20 muzyków. W obecnym składzie instrumentalnym od dwóch lat (Bartek, Ernest, Błażej), wokalnym od dwóch miesięcy (Wojtek). Od początku naszego istnienia przechodzili różnego rodzaju perturbacje w życiu, jednak cały czas przyświecała nam idea wspólnego grania i robienia tego, co kochamy. Ich motto brzmi: „Nieważne, czy gramy dla 50 osób, czy dla 5 000. Zawsze dajemy z siebie 100%”.

Błażej Sobala – gitara
Bartek Bartolini Andruszewski - gitara
Wojtek Bawałko - wokal  

W programie przewidziano miłą niespodziankę dla uczestników spotkania czwartkowego pod zegarem.
 

www.zabkowiceslaskie.pl